Σιδεράδες ή "Γύφτοι"

Οι Σιδεράδες ή "Γύφτοι"

Ο σιδεράς έπαιρνε το σίδερο το σμίλευε και του έδινε τη μορφή που ήθελε. Το σφυρί, το αμόνι, οι λαβίδες, το φυσερό και το καμίνι ήταν τα μοναδικά σύνεργα που διέθετε ο σιδεράς. Η δουλειά του ήταν δύσκολη και ανθυγιεινή. Ο χώρος όπου εργαζόταν ήταν σκοτεινός και φωτιζόταν από τη φωτιά που άναβε για να λιώσουν το μέταλλο. Οι τοίχοι και τα τζάμια ήταν καπνισμένα. Το δάπεδο ήταν χωματένιο και το καμίνι που ζέσταινε το σίδερο ήταν χτιστό. Όλη μέρα σφυρηλατούσε το πυρακτωμένο σίδερο με το σφυρί, για να του δώσει τη μορφή που ήθελε. Ζέσταινε το σίδερο στο καμίνι που έκαιγε με κάρβουνο, συντηρώντας τη φωτιά με το φυσερό. Όταν κοκκίνιζε το σίδερο, το έπαιρνε με την τσιμπίδα και το έβαζε πάνω στο αμόνι όπου άρχιζε να το σφυρηλατεί. Συνήθως είχε και βοηθούς ο σιδεράς που τον βοηθούσαν στο αμόνι. Ο σιδεράς έφτιαχνε σκαλιστήρια, υνιά, τσεκούρια, αλέτρια, πέταλα, τσαπιά και ότι άλλο χρειαζόταν ο γεωργός, ο υλοτόμος και όλοι οι χωριάτες.

Τέλος, τη μεγάλη Πέμπτη όλοι οι σιδεράδες γυρίζουν το αμόνι ανάποδα, γιατί πάνω σε αυτό έφτιαξαν τα καρφιά που σταύρωσαν τον Χριστό.

ΚΑΜΙΝΙ 

ΑΜΟΝΙ

ΑΜΟΝΙ

ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΣΙΔΕΡΑ